اي كاش ميشود در زمين**عشقي نبود آتشين.

يا جور ديگر مي نوشتي** تقدير ما را برچنين.

اي كاش اين دلواپسي**پايان رسد از بي كسي.

بايد خدا ياري كند**وقتي نمانده نفسي.

گويي كه دل از غيبتش** در سينه آهي مكشه.

افسانه عشق مرا** ليلا به آتش مي كشه.

كاشكي خداي روزگار** عشقي نمي كرد ماندگار.

يا لااقل با رفتنش** چيزي نمي ماند يادگار.

شب گريه هاي بي امان** از دو چشمم شد روان.

سر داده فرياد اين دلم** ديگر نماند از من نشان.

هم بي گناه هم بي زبان**دردم شده اكنون آشنا.

در اين دو روزه ي زمان** حالا در اين عمر گران.

پيدا شده فصل خزان** افسانه ساز زندگي.

رفت و شدم بي خانمان